Web Panel: Güvenlik, Enerji ve Uluslararası Siyaset Boyutlarıyla Türkiye-Azerbaycan İlişkileri (Mayıs Ayı 2024)
İleriye dönük olarak, süper güçlerin, özellikle de ABD'nin, bir gücü yansıtma ve ulusal çıkarları ilerletme aracı olarak yabancı bir ülkede kalıcı bir askeri mevcudiyet kurma pratiği.
İleriye dayalılık terimi, yurtdışında konuşlanan veya barış zamanında denizde konuşlanan teçhizat, silahlı kuvvetler ve kalıcı askeri tesisleri ifade eder. Daha genel bir terim olan ileri mevcudiyet, erişim anlaşmaları, yabancı askeri yardım, ortak eğitim tatbikatları ve istihbarat paylaşımı gibi denizaşırı olmayan askeri faaliyetleri kapsamaktadır. Deniz aşırı görünür bir askeri mevcudiyet, ulusal gücü yansıtmak, potansiyel rakipleri caydırmak ve potansiyel olarak değişken bölgeleri sabitlemek için tasarlanmıştır. İleriye dayandırma, belirli bir süper gücün savunma politikası hedeflerini, belirli bir etki alanındaki askeri rekabeti reddederek de destekler.
İleriye doğru dayandırma, lojistik ihtiyaçları ve daha geniş stratejik hedefleri karşılar. Önemli coğrafi bölgelerde askeri personel ve teçhizatın bulunması, caydırıcılık durumunda, caydırıcılık durumunda hızlı tepki verilmesini sağlar. Askeri varlıkların yurtdışına konumlandırılması, ekipmanı ve kuvvetleri bir çatışma alanına taşımak için gereken süreyi önemli ölçüde azaltır. İleriye doğru dayandırmak, komutanların hızla hareket etmesini ve askeri gücü dünyanın uzak köşelerine yoğunlaştırmasını sağlar.
İleri konuşlu barış zamanı askeri varlığı, küresel bir süper gücün belirleyici özelliklerinden biridir. İngiliz İmparatorluğu 19. yüzyılın sonu ve 20. yüzyılın başlarında zirvede, dünyayı kapsayan garnizonlar ve kömür istasyonları sistemini sürdürdü. II. Dünya Savaşı'ndan sonra Amerika Birleşik Devletleri savaş üslerinin çoğunu söktü, ancak Sovyetler Birliği'ni içerme çabasıyla Avrupa ve Asya'da önemli bir askeri varlığını sürdürdü. Soğuk Savaş'ın sona ermesi, Rusya'nın eski Sovyet cumhuriyetleri ile daimi anlaşmaları imzalayarak bölgesel etkisini korumaya çalışırken daha fazla yeniden yapılanmaya neden oldu.
After the September 11, 2001, terrorist attacks, the U.S. Department of Defense embarked on a global posture-realignment process that focused less on a large overseas concentration of U.S. troops and matériel and more on rapid deployment into areas that may be distant from the basing location. These changes in forward-basing posture were intended to address the complex and asymmetric threats of the post-Cold War world more effectively and flexibly.
