Metro

Metro olarak da adlandırılan, yeraltı, boru, ya da metro, raylı sistem, kentsel ve banliyö alanlarında yolcu sayıda taşımak için kullanılır. Metrolar inşaat kolaylığı için genellikle şehir sokakları altında inşa edilir, ancak kısayollar alabilir ve bazen nehirlerin altından geçmelidir. Sistemin dış bölümleri genellikle yer üstünde ortaya çıkar ve geleneksel demiryolları veya yükseltilmiş transit hatları haline gelir. Metro trenleri genellikle çok üniteli sistemde çalıştırılan bir dizi otomobildir.

İlk metro sistemi, 1843'te Thames Tüneli'nin açılmasından kısa bir süre sonra bir şehir iyileştirme planının parçası olarak bir şehir avukatı Charles Pearson tarafından Londra için önerildi. 10 yıllık bir tartışmadan sonra Parlamento 3,75 mil (6,75 mil) inşasına izin verdi. km) Farringdon Street ve Bishop's Road, Paddington arasındaki metro hattı. Büyükşehir Demiryolundaki çalışmalar 1860 yılında kesme ve örtme yöntemleriyle başladı - yani sokaklar boyunca hendekler yaparak, onlara tuğla kenarları vererek, çatı için kirişler veya bir tuğla kemer sağlayarak ve sonra üstteki yolu restore ederek. 10 Ocak 1863'te hat, kok kömürü ve daha sonra kömür yakan buharlı lokomotifler kullanılarak açıldı; kükürtlü dumanlara rağmen hat, kuruluşunun ilk yılında 9.500.000 yolcu taşıyan bir başarıydı.1866'da Londra Şehri ve Southwark Metro Şirketi (daha sonra Şehir ve Güney Londra Demiryolu) JH Greathead tarafından geliştirilen bir tünel kalkanını kullanarak “tüp” hattında çalışmaya başladı. Tüneller, bina temellerine veya kamu hizmetleri çalışmalarına karışmayı önlemek için yeterli derinlikte sürüldü ve sokak trafiğinde herhangi bir bozulma olmadı. Orijinal plan kablo çalışması için çağrıda bulundu, ancak elektrik çekişi hat açılmadan önce değiştirildi. Bu ilk elektrikli yeraltı demiryolu üzerinde, 1890'da 3 millik (5 kilometrelik) hattaki herhangi bir yolculuk için tek tip iki kat ücretle operasyon başladı. 1900'de Amerikalı bir demiryolu patronu olan Charles Tyson Yerkes Londra'ya geldi ve daha sonra daha fazla boru demiryolunun inşasından ve kesme ve kaplama hatlarının elektrifikasyonundan sorumluydu.I. ve II. Dünya Savaşları sırasında metro istasyonları hava saldırısı sığınma evlerinin planlanmamış işlevini yerine getirdi.

Many other cities followed London’s lead. In Budapest, a 2.5-mile (4-kilometre) electric subway was opened in 1896, using single cars with trolley poles; it was the first subway on the European continent. Considerable savings were achieved in its construction over earlier cut-and-cover methods by using a flat roof with steel beams instead of a brick arch, and therefore, a shallower trench.

In Paris, the Métro (Chemin de Fer Métropolitain de Paris) was started in 1898, and the first 6.25 miles (10 km) were opened in 1900. The rapid progress was attributed to the wide streets overhead and the modification of the cut-and-cover method devised by the French engineer Fulgence Bienvenue. Vertical shafts were sunk at intervals along the route; and, from there, side trenches were dug and masonry foundations to support wooden shuttering were placed immediately under the road surfaces. Construction of the roof arch then proceeded with relatively little disturbance to street traffic. This method, while it is still used in Paris, has not been widely copied in subway construction elsewhere.

In the United States the first practical subway line was constructed in Boston between 1895 and 1897. It was 1.5 miles (2.4 km) long and at first used trolley streetcars, or tramcars. Later, Boston acquired conventional subway trains. New York City opened the first section of what was to become the largest system in the world on Oct. 27, 1904. In Philadelphia, a subway system was opened in 1907, and Chicago’s system opened in 1943. Moscow constructed its original system in the 1930s.

• 

• 

In Canada, Toronto opened a subway in 1954; a second system was constructed in Montreal during the 1960s using Paris-type rubber-tired cars. In Mexico City the first stage of a combined underground and surface metro system (designed after the Paris Métro) was opened in 1969. In South America, the Buenos Aires subway opened in 1913. In Japan, the Tokyo subway opened in 1927, the Kyōto in 1931, the Ōsaka in 1933, and the Nagoya in 1957.

Automatic trains, designed, built, and operated using aerospace and computer technology, have been developed in a few metropolitan areas, including a section of the London subway system, the Victoria Line (completed 1971). The first rapid-transit system to be designed for completely automatic operation is BART (Bay Area Rapid Transit) in the San Francisco Bay area, completed in 1976. Trains are operated by remote control, requiring only one crewman per train to stand by in case of computer failure. The Washington, D.C., Metro, with an automatic railway control system and 600-foot- (183-metre-) long underground coffered-vault stations, opened its first subway line in 1976. Air-conditioned trains with lightweight aluminum cars, smoother and faster rides due to refinements in track construction and car-support systems, and attention to the architectural appearance of and passenger safety in underground stations are other features of modern subway construction.