Bülbülüm altın kafeste - Hakan A. Toker, klavsen/harpsichord (Mayıs Ayı 2024)
Klavsen, telleri kopararak titreşime ayarlanan klavye müzik aleti. Avrupa müziğinde 16. yüzyıldan 18. yüzyılın ilk yarısına kadar en önemli klavye enstrümanlarından biriydi.
klavye aleti: Klavsen
Kanat şeklindeki klavsen sesi ve daha küçük dikdörtgen, üçgen veya çokgen akrabaları, spinet ve virginal üretilir.
Bunu klavsenlerin kısa bir tedavisi izler. Tam tedavi için bkz. Klavye aracı: Klavsen.
Genel olarak, harpsichord'un her biri farklı ton kaliteleri üreten iki veya daha fazla dizi dizesi vardır. Bir set diğerlerinden daha yüksek bir oktav çalabilir ve 4 metrelik bir kayıt olarak adlandırılırken, normal aralıktaki bir dizi dizeye 8 metrelik bir kayıt denir. Bazı 20. yüzyıl klavsenlerinde, oktavın daha düşük olduğu 16 metrelik bir kayıt eklenir, ancak bu ekleme eski klavsenlerde son derece nadirdi. İki farklı 8 metrelik tel seti, farklı noktalarda veya farklı malzemelerin plektrası ile toplandıkları için farklı ton kalitesi üretebilir.
Klavsen tonu, ses tahtasına yapıştırılmış ve titreşimlerini ona ileten bir köprünün üzerinden geçen, dizelerin yatay düzleminin altına yerleştirilmiş bir ses kartı tarafından güçlendirilir. Koparma mekanizması, kriko takımlarından, anahtarların uzak uçlarında duran ve bir alt sabit kılavuzdan ve bir üst sürgüden veya hareketli kılavuzdan geçen ince dikey şeritlerden oluşur; slayt, belirli bir jak kümesini, bu kümenin kullanılıp kullanılmayacağına veya kullanılmamasına bağlı olarak, dizeler kümesine hafifçe veya biraz uzağa taşır. Her bir krikonun üstündeki pivotlu bir dil, bir tüy veya deri mızrap almak için üst yarısında delinir ve bir tel veya kıl yayı ile dik tutulur. Bir bez veya keçe damperi krikoyu tamamlar; bu, anahtar bırakıldığında ve mızrap dizenin altına düştüğünde dizeyi sessizleştirir.
The earliest surviving harpsichords were built in Italy in the early 16th century. Little is known of the early history of the harpsichord, but, during the 16th–18th century, it underwent considerable evolution and became one of the most important European instruments. National schools of construction arose, notably in Italy, Flanders, France, England, and Germany; and highly decorated cases with painted lids became fashionable. Most of the great Baroque composers played or wrote for the harpsichord. By the middle of the 18th century the harpsichord had grown to a normal compass of five full octaves, three or more sets of strings and jacks, and often two keyboards. At this time it began to compete with the new pianoforte, which was capable of playing soft or loud according to the fingers’ pressure on the keys. The harpsichord is incapable of this dynamic gradation and was overwhelmed in popularity by the piano. The harpsichord was revived in the late 19th century, and it continues to evolve—but not necessarily to improve—in the hands of modern builders and composers. See also clavicytherium; spinet; virginal.
