Canterbury Masalları, Geoffrey Chaucer'in çerçeve hikayesi, 1387-1400'de Orta İngilizce olarak yazılmıştır.
Geoffrey Chaucer: Son Yıllar ve Canterbury Masalları
Chaucer'in kralın eserlerinin katibi olarak hizmeti sadece 1389 Temmuz'dan 1391 Haziran'a kadar sürdü. Bu görev süresi boyunca birkaç kez soyuldu ve
Hikayelerin toplanması için çerçeveleme cihazı, Kent Canterbury'deki Thomas Becket tapınağına bir hacdır. Yolculuğu üstlenen 30 hacı, Londra'dan Thames'ın karşısındaki Southwark'taki Tabard Inn'de toplanıyor. Seyahat ederken bir hikaye anlatma yarışmasına katılmayı kabul ediyorlar ve Tabard'ın ev sahibi Harry Bailly, yarışma için tören ustası olarak hizmet ediyor. Hacıların çoğu “Genel Prolog” da canlı kısa eskizlerle tanıtılıyor. 24 masal arasına serpiştirilmiş, genellikle ev sahibi ve hacıların bir veya daha fazlasını içeren canlı değiş tokuşlar sunan kısa dramatik sahnelerdir (bağlantılar olarak adlandırılır). Chaucer kitabı için tüm planı tamamlamadı: Canterbury'den dönüş yolculuğu dahil edilmedi ve bazı hacılar hikayeler anlatmıyor.
Çerçeveleme cihazı olarak bir hac kullanımı Chaucer'in yaşamın birçok kesiminden insanları bir araya getirmesini sağladı: şövalye, manastır, keşiş; tüccar, hukuk adamı, franklin, bilimsel katip; değirmenci, reeve, affer; Bath ve diğerlerinin karısı. Sosyal türlerin çokluğu ve hikaye anlatımı yarışmasının cihazı, çok çeşitli edebi türler koleksiyonunun sunumuna izin verdi: dini efsane, saray romantizm, açık saçık fabliau, aziz hayatı, alegorik hikaye, canavar masalı, ortaçağ vaaz, simya ve bu türlerin karışımlarını açıklar. Hikayeler ve bağlantılar birlikte hacıların karmaşık tasvirlerini sunarken, aynı zamanda masallar, ayette kısa anlatıların dikkate değer örneklerini ve düzyazıda iki sergiyi sunar. Hac,Ortaçağ pratiğinde temelde dini bir amacı bir bahar tatilinin laik yararı ile birleştiren bu dünyanın zevkleri ve kötü alışkanlıkları ile bir sonraki için manevi özlemler arasındaki ilişkiyi kapsamlı bir şekilde ele aldı.
The Canterbury Tales consists of the General Prologue, The Knight’s Tale, The Miller’s Tale, The Reeve’s Tale, The Cook’s Tale, The Man of Law’s Tale, The Wife of Bath’s Tale, The Friar’s Tale, The Summoner’s Tale, The Clerk’s Tale, The Merchant’s Tale, The Squire’s Tale, The Franklin’s Tale, The Second Nun’s Tale, The Canon’s Yeoman’s Tale, The Physician’s Tale, The Pardoner’s Tale, The Shipman’s Tale, The Prioress’s Tale, The Tale of Sir Thopas, The Tale of Melibeus (in prose), The Monk’s Tale, The Nun’s Priest’s Tale, The Manciple’s Tale, and The Parson’s Tale (in prose), and ends with “Chaucer’s Retraction.” Not all the tales are complete; several contain their own prologues or epilogues.
Probably influenced by French syllable-counting in versification, Chaucer developed for The Canterbury Tales a line of 10 syllables with alternating accent and regular end rhyme—an ancestor of the heroic couplet.
