Art Nouveau sanatsal stili

İngiltere'de stilin ilk öncülleri, ağırlıklı olarak organik çizginin etkileyici kalitesine dayanan illüstratör Aubrey Beardsley'nin Estetikliği ve uygulamalı sanatlarda hayati bir stilin önemini belirleyen William Morris'in Sanat ve El Sanatları hareketi idi. Avrupa kıtasında, Art Nouveau ressam Paul Gauguin ve Henri de Toulouse-Lautrec'in etkileyici çizgisiyle yapılan deneylerden etkilendi. Hareket, kısmen Japon baskılarının (ukiyo-e) doğrusal desenleri için bir modadan ilham aldı.

Art Nouveau'nun ayırt edici süs özelliği, genellikle çiçek sapları ve tomurcukları, asma dalları, böcek kanatları ve diğer hassas ve kıvrımlı doğal nesneler şeklinde dalgalı asimetrik çizgisidir; çizgi zarif ve zarif olabilir veya güçlü bir ritmik ve kırbaçlanan kuvvetle aşılanabilir. Grafik sanatlarında çizgi, diğer tüm resimsel unsurları (form, doku, alan ve renk) kendi dekoratif etkisine tabi kılar. Mimari ve diğer plastik sanatlarda, üç boyutlu formun tamamı organik, lineer ritimde yutulur ve yapı ile süsleme arasında bir füzyon yaratır. Mimari özellikle süsleme ve yapının bu sentezini gösterir; örneğin demir işçiliği, cam, seramik ve tuğla gibi malzemelerin liberal bir kombinasyonu, sütunların ve kirişlerin yayılan dalları ve pencerelerin kalın asmalar haline geldiği birleşik iç mekanların yaratılmasında kullanıldı, hem ışık hem de hava ve membranöz dışa açılma için açıklıklar haline geldi organik bütünün. Bu yaklaşım, yapının mantık ve netliğinin geleneksel mimari değerlerine doğrudan karşıydı.

Art Nouveau tarzında çalışan çok sayıda sanatçı ve tasarımcı vardı. Daha belirgin olanları, ağırlıklı olarak geometrik bir çizgide uzmanlaşmış ve özellikle Avusturyalı Sezessionstil'i etkileyen İskoç mimar ve tasarımcı Charles Rennie Mackintosh'du; son derece kıvrımlı ve hassas yapıları Fransız mimar Hector Guimard'ı etkileyen Belçikalı mimar Henry van de Velde ve Victor Horta; Amerikalı cam üreticisi Louis Comfort Tiffany; Fransız mobilya ve demir işleri tasarımcısı Louis Majorelle; Çekoslovak grafik tasarımcı-sanatçı Alphonse Mucha; Fransız cam ve mücevher tasarımcısı René Lalique; geleneksel yapılandırılmış binalarını süslemek için bitki benzeri Art Nouveau demir işçiliği kullanan Amerikalı mimar Louis Henry Sullivan; ve binaları kıvrımlı, soğanlı, parlak renkli organik yapılara dönüştürmek için hatta bağımlılığın ötesine geçen hareketin belki de en orijinal sanatçısı olan İspanyol mimar ve heykeltıraş Antonio Gaudí.

1910'dan sonra Art Nouveau eski moda ve sınırlı görünüyordu ve genellikle ayrı bir dekoratif stil olarak terk edildi. Bununla birlikte, 1960'larda stil, kısmen New York Modern Sanat Müzesi'nde (1959) ve Musée National d'Art Moderne'de (1960) ve büyük bir 1966'da Londra'daki Victoria ve Albert Müzesi'nde düzenlenen Beardsley hakkında bir ölçek retrospektifi. Sergiler, eleştirmenler tarafından sık sık geçen bir eğilim olarak görülen hareketin durumunu 19'ların sonundaki diğer büyük Modern sanat hareketleri seviyesine yükseltti. yüzyıl. Hareketin akımları daha sonra Pop ve Op sanatında yeniden canlandırıldı. Popüler alanda Art Nouveau'nun çiçekli organik çizgileri, modada ve rock ve pop albüm kapaklarında ve ticari reklamcılıkta kullanılan tipografide yeni bir psychedelic stili olarak yeniden canlandırıldı.